Egzorcyzmy: 1. taniec/disco

Myślałem, że 1 odcinek będzie trochę mocniejszy, bo miał być o złości, ale ostatnio jest bardzo słonecznie i raczej chce się tańczyć bardziej niż krzyczeć (mam nadzieję, że wszystkim innym też). Dlatego dzisiaj moje ulubione kawałki w klimacie disco.

Ogółem tematyka tańca bardzo pasuje mi do pojęcia egzorcyzmów. Taniec, jak i muzyka, działa w moim przekonaniu mocno katartycznie i oczyszczająco. Mam nawet na to bardzo fajny przykład: Otóż Włoszech istnieje fenomen kulturowy o nazwie “Tarantismo”. Według włoskich legend i podań ludowych ugryzienie pająka, może wywołać w człowieku histerię, natężenie lęków, ogarniająca melancholię, depresję, ogromny przestrach i manię. Remedium na te symptomy, miała być właśnie muzyka i taniec. Zebrani i doświadczeni muzycy przystępowali do rytuału, gdzie osoba określona jako chora, tańczyła do upadłego, aż do wyegzorcyzmowania wszelkich dolegliwości. Jest to tradycja typowo ekstatyczna, gdzie poprzez aktywność fizyczną, taniec, rytm, doświadczenia transowe i deprywację snu miało przyjść oczyszczenie z danego problemu.

Na co dzień taniec jako egzorcyzm zobaczylibyśmy może w przykładzie wyjścia na imprezę aby wytańczyć wszelkie smutki. To w jaki sposób tańczenie wpisało się w kulturę zdaje mi się, że może pokazywać, że jest w nas coś, co rezonuje z muzyką i ruchem na bardzo głębokim poziomie. Pozwala nam to często wydobyć pewne zakopane doznania, pozbyć się ich, albo je przytłumić, chociaż to raczej wydaje się być bardziej męczące niż uwalniające.

Tak czy siak, właśnie z tego toku myślowego wzięła się dzisiejsza playka związana z disco, gatunkiem niesamowicie ciekawym, nie tylko brzmieniowo, ale i kulturowo (bo o podłożach mniejszościowych, queerowych, rasowych), o którym można by mówić i pisać dalej. Zostawiam dzisiaj głównie opis, bo mam problemy z gardłem. Może następnym razem uda mi się wypowiedzieć trochę szerzej. Miłego słuchania.