Ogród: #38 – Świt na Merkurym

O świcie obudziła mnie Dziewczyna: „Pora wracać na Ziemię.” Ledwo otworzyłem oczy, a Ona już stała z wyciągniętym kciukiem. Po chwili byliśmy na znajomym statku Merkurian. Zupełnie jak na początku naszej podróży. W drodze towarzyszyły nam pieśni śpiewane przez żeglarzy o kompasach zamiast twarzy. Najpierw energiczne, a im bardziej oddalaliśmy się od Merkurego – coraz bardziej nostalgiczne. Gdy globus Ziemi był już bardzo wyraźny, dopiero wtedy dotarło do mnie, że to koniec tej pięknej, kosmicznej przygody.