Pielesze: t r y B s e l e k t a H ___ drei //rip pharoah sanders

Kilka dni temu zmarł artysta bardzo bliski memu sercu - kompozytor, saksofonista, jazzman, przewodnik duchowy, czyli Pharoah Sanders. Zarówno jego wczesne albumy z lat 70, jak i wydane w zeszłym roku "Promises" to płyty obdarzone taką czułością i mądrością, że trudno mi było nie złożyć małego laurkowego hołdu, wieńca z piosenek i kontekstów, a także z ludzi, którzy (tak jak ja) w jakiś sposób rezonowali z przeciągłymi dronami drżącego ducha jazzmana. Jest też coś pieleszowego w tym, że Sanders zmarł rok po powrocie do nagrywania muzyki, jakby tytułowe obietnice złożył planowi stwórcy i nie chciał odejść, póki ich nie wypełni ostatnim arcydziełem. To mój mały pokłon wszystkim spełnionym obietnicom.