Od poprzedniej audycji formalnie minął już rok, ale te płyty z zeszłorocznego „podsumowania” jakoś szczególnie się nie zestarzały i nadal są całkiem dobre. Więc z niektórymi spędzimy jeszcze chwil kilka. Zwłaszcza z tymi jakby słuchowiskowymi – czyli tymi, które opowiadają historie. Dziś urodzony w 1923 Branko Mataja.

Mataja opowiadał na gitarze. Głównie o Jugosławii, z której wygnała go druga wojna światowa – przez obóz pracy w Niemczech i obóz dla uchodźców w Wielkiej Brytanii trafił na przedmieścia Los Angeles. Opowiadał niestety głównie sobie – jego wydana w 1973 roku płyta „Traditional and Folk Songs of Yugoslavia” nie została ani zauważona, ani usłyszana. A szkoda, bo była to płyta nie tylko piękna, ale też bardzo nowatorska. Mataja robił na gitarze Frippa przed Frippem a w studiu Eno przed Eno. Studio, efekty i gitary zrobił sobie sam. Nie tylko sobie – gitary robił też m. in. dla Johnny’ego Casha. Ale swoją muzykę robił i nagrywał, jak się okazało, dla siebie. Zmarł w roku 2000 jako muzyk nieznany.

Na szczęście ta „nieznaność” to już przeszłość. W roku 2022 wytwórnia Numero Group trochę przypadkiem odnalezione (w komisie płytowym!) nagrania Matai wydała jako płytę pod tytułem „Over Fields and Mountains”. Posłuchamy jej w całości – w pierwszej części audycji. Część druga to fragmenty wspomnianej płyty „Traditional and Folk Songs of Yugoslavia”.

Na koniec: bonus. Nagranie z płyty CDR kupionej przeze mnie na Starym Bazarze w Skopje w 2015 roku. Poprosiłem o „coś stąd”. Dostałem ten CDR, sprzedawca nie wiedział, co na nim jest, ale zapewniał, że „it is local and very beautiful”. Miał rację. A ja nadal nie wiem, co to – choć piękne.

Do usłyszenia w Radiu Kapitał.

Splot: GRUCHOT

Do usłyszenia w Radiu Kapitał: #72 BRANKO MATAJA

s jak suczka: do znudzenia

00’s VELVET TAKEOVER: #8