Odpływ: #4 Den store hvite stillhet

Przemoczone buty, czerwone policzki, a przed oczami surowy krajobraz, którego kres wyznaczają kłęby białych chmur pochłaniających łapczywie wierzchołki górskich szczytów. Moje uszy są pełne wiatru, a gdy ten w końcu cichnie, dociera do nich szum wody we wszelakiej postaci: deszczu, rzek, wodospadów oraz morskich fal rozbijających się o skalne wybrzeża. Dni wydłużają się w nieskończoność, a noce nie następują wcale, ponieważ o tej porze roku słońce nie oddala się znacznie poza horyzont, więc jego blada poświata dosięga nas także podczas snu. 

Tym razem zapraszam w dźwiękową podróż po kraju, który miałam niedawno okazję odwiedzić osobiście. Tytuł audycji (i jednocześnie otwierającego ją utworu) oznacza w języku norweskim „wielką, białą ciszę” i stanowi myśl przewodnią mojej kolejnej selekcji, dedykowanej tamtejszym artystom.