Ogród: #11 – Zmierzch na Marsie

Staliśmy na środku czerwonej pustyni. „Czekamy na coś?” zapytałem. „Tak, na marsjańską karawanę.” Widząc moje zdziwienie, Dziewczyna dodała: „Marsjanie nie mają stałej postaci. Ich budulcem jest piach. Mogą uformować się w co tylko zechcą, wykorzystując go. Nie wiedzieć…” Jej wypowiedź została przerwana przez stado wielbłądów, które przebiegło koło nas. Jeden z nich trzymał w pyszczku zwitek papieru. Dziewczyna chwyciła go. „Nie wiedzieć czemu, wybrali wielbłądy. Możemy lecieć.”