Alex Banaszkiewicz

Wchłaniając woń przenoszona naczyniami ludzkimi. Czuję potęgę tego smaku. Nie. Nie czuję potęgi. Patrzyłem na tych ludzi i widziałem staruszka, który zwija się z kaszlu w podobnym tempie. Przyznawanie się do tego, jest bardzo dziwne, jakbym się przyznawał, ze mam rysy, których staram się na co dzień nie widzieć. Boję się i czasem myślę, że należą mi się w pysk. Żebym zrozumiał (zrobil umiar).

podobne odcinki

24/09/2021

Pasmo gościnne: 45 minut: Krzywe Koło – słuchowisko Ewy Polskiej

15/12/2023

NO_MADWORD: 10 / Zuzanna : Wizja Płynna